پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

یک کودک مبتلا به اُتیسم به دست مادرش به قتل رسید و پیکر بی‌جانش به آتش کشیده شد؛ این در حالی است که مادر این فرزند، با انتشار تصاویر دخترش در فضای مجازی، از کاربران تقاضای کمک کرده بود. پدری جان پسر خردسال خود را به دلیل معلولیت گرفته است.... اینها بخشی موردی از حوادثی است که والدین بدلیل به بن بست رسیدگی مالی و روانی ، برای فرزندان معلول خود رقم می زنند. در کشورهای عموما توسعه یافته، اتیسم را از زیر دو‌سالگی کودک تشخیص می‌دهند و کار غربالگری کودکان را قبل از ورود به سن سه‌سالگی شروع می‌کنند. چنانچه کودکی در این پروسه و ارزیابی دقیق نیازمند مداخله‌های زودهنگام درمانی باشد، کار مداخلات قبل از سه‌سالگی آغاز می‌شود.

بعد از تشخیص اختلال اتیسم در «شایان»، جلسات توان‌بخشی برایش تجویز کردند. هزینه‌ها از ساعتی ۵۰، ۶۰ هزار تومان شروع شد و به ساعتی ۸۰ هزار تومان رسید. حالا هم به ۱۸۰ هزار تومان افزایش داشته و باید هر جلسه سه ساعت در خانه خدمات توان‌بخشی دریافت کند. مادر شایان مجبور شده ماشینش را بفروشد. هزینه اجاره‌خانه و کلاس‌های پسرش سختی‌ها را چندین برابر کرده است. دیگر هزینه‌ها کفاف نمی‌دهد. کلاس «ای‌بی‌ای» به‌تن‌هایی نیست. کاردرمانی، فیزیوتراپی و گفتاردرمانی هم هرکدام هزینه‌های خودشان را دارند و در هفته باید کلاس‌های متعددی بروند.

قهقه های کودکان پنج شش ماهه هر دلی را می خنداند و شنیدن کلمه نیمه نصفه کاره« ماما» هر غریبه ای را مسرور می کند. شاید عشق به آغوش گرفتن نوزادی دست و پا زنان است که رنج ۹ ماه انتظار مادری را سهل می کند و اما بی شک آرزوهای دور و دراز مادرانه برای دانشگاه رفتن و ازدواج فرزندان است که رنج بی پایان روزگار را راحت تر می کند. اما در گوشه و کنار این دنیا مادرانی هستند که نمی توانند هیچ یک از این لذت ها را داشته باشند و حتی هیچ یک از این آرزوهای شان به سرانجام نمی رسد.